آقاي خواجات عزيز چه قدر خوشحالم كه به طور اتفاقي وبلاگ شما را ديدم . ياد آن روزها در دانشكده ي ادبيات اهواز و دكتر وحيديان و دكتر حميديان و دكتر صالح حسيني و تدين و امامي و .... ياد باد آن روزگاران و شما كه به هيچ قسمي كوتاه نمي آمديد از شعر ويژه ي خودتان و دوستانتان ! چه قدر بحث و چه قدر دانستگي در زير آن سقف كوچك مبادله مي شد. و حالا گمان مي كنم كه شما به جايگاه خود در شعر معاصر دست يافته ايد و نميشود از اسم شما به راحتي گذشت . من حالا در دانشگاه گرگان تدريس مي كنم. ايميلم را ضميمه مي كنم تا راهي براي ارتباط برقرار باشد . موفق تر ببينم شما را همكلاسي روزگار ان سبز .
