حساب مسعود احمدي حساب مشخصي ست...حساب آدمي که سعي دارد به هر طريق خود را به ارث و ميراث نداشته و نبوده و نخواهد بود ادبياتي بچسباند که اصولا ارثي ندارد و ميراثي...او کنج خانه اش سالهاست به خاطر اخلاق زشت کريه و...طرد شده و هر از چند گاهي سعي مي کند با نام آوردن از کساني که بارها بيزاري خود را از او و منشش اعلام و اثبات کرده اند نشان دهد...اما همه مي دانيم که اين راهش نيست... مسعود احمدي بايد از احمدرضا احمدي ها منوچهر آتشي ها هرمز عليپور ها هوشنگ چالنگي ها و ديگر بزرگان مي آموخت که بها بزرگي و نام بهاي گزافي ست که به هر کس ندهند!!! من فکر مي کنم اين مرد را بايد تنها گذاشت در خانه اي در شهر زيبا تا فقط ( جسارتا) خود به عاروق هاي خود گوش کند و خلقي را نيازارد و از اين بيش در آستانه کهولت تنها نماند...انعکاس اين مطلب عينادر مجله امضا آمده است