سیروس رادمنش را باید از بزرگان شعر امروز ایران و به ویژه شعر خوزستان به حساب آورد . شعر ویژه ی او که به ناچار با جریان موسوم به موج ناب نزدیکی می جست در همه جا می درخشید و نشان از شاعری داشت که کاراو نتیجه ی چالشی جدی با هستی است . من با سیروس رادمنش ارتباط نزدیکی نداشتم  اما کسانی که به او نزدیک تر بودند از انسانی حرف می زدند که انسان را رعایت کرده بود و در عین حال در تند باد این خراب آباد کج  روزگارش بر کام نمی رفت. او شاعری فهیم و دانسته بود که هر جا درباره ی شعر سخن می گفت دست پری داشت و طبعا شعر او نیز از این دانستگی بی بهره نبود .  و اینک فقدان او خسرانی بزرگ برای ماست . برای ما و برای شعر امروز ایران . به احترام او و شعر درخشانش بلند می شوم .