پیرو چاپ مقاله ی من در  وازنا  یک - دو دوست پیام گذاشته و شکوه داشته اند . مثل پیام زیر که

من پاسخ داده ام :

علی	4/9/2008 1:26:35 PM
ای میل: al?_31@yahoo.com	نشانی اینترنتی:
این مطلب را خواندم،زحمت کشیدید اما یک سوال برای من پیش آمد آیا شما امروز در جایگاهی هستید که بخواهید دهه هفتاد را با یک مقاله سر و ته اش را هم بیاورید و بگوئید این شاعر ها از نظر من شاعرترند. دهه هفتاد تمام شد رفت پی کارش اگر پیشنهادی دارید برای دهه هشتاد بفرمائید یا برای دهه ای که در راه است همانطور که شمس لنگرودی به تقسیم بندی دهه های متوالی شعر اعتقاد ندارد می تواند مصداق چنین مسئله ای باشد که تقسیم بندی در کار نیست. ما خیلی شاعر داریم که به دلیل همین نان قرض دادن ها از پای در آمده اند آیا جز نام هایی که شما مستعد هستید با زور آنها را شاعر معرفی کنید دیگران در دهه هفتاد سهمی ندارند همین آقای براهنی در کجای این معرکه قرار می گیرد که به اعتقاد نه تنها من که اعتقاد خیلی ها خود براهنی این دهه را شروع کرد البته شدت نقد من بر براهنی بیشتر است ولی چون بحث چیز دیگری ست می گذرم. شما خیلی اسم های دیگر را بی شرمانه از یاد برده اید آیا شما نماینده شعر امروز ایران هستید که چنین مانیفستی را با قاطعیت صادر می کنید خود شما در مجموعه اروند از در مخفی چیزی برای گفتن ندارید یعنی قوت شعری شما فروکش کرده است نسبت به مجموعه قبلی تا (جمهور) کماکان مشکل ادبیات ما محفلی بودن ادبیات ماست من امروز می پذیرم دهه هفتاد تمام شده است آیا شما می خواهید با اتمام دهه هشتاد باز هم سخن از دهه هفتاد بزنید خب شاملو هم در ده سی چهل پنجاه شصت مطرح بود او کار خودش را کرد شان یک شاعر بالاتر از این حرفهاست. من از دوستان خواهش می کنم صحبت مرا بدون سانسور منتشر کنید سپاسگذارم   ---------------------------------------------------------------------------------------------------   پاسخ من : دوستی به نام علی بدون نوشتن شهرت خود من را متهم به جانب داری یا حمایت از جریان خاصی می کنند . اگر ایشان فامیل خود را می نوشتند شاید بهتر می توانستم پاسخ گو باشم چون می دانستم که با کدام نام مطرح اما فراموش شده توسط خود مواجه هستم ؟ اولا من یا هر کس دیگر حق دارم که عده ای را که خود شاعرتر می داند نام ببرم یا نبرم . ملاک من در بیان این اسم ها گواهی مطبوعات و کتاب های آن سال هاست . یک نفر به من با سند بگوید که کدام نام مطرح آن سال ها در مقاله ی من از یاد رفته است ؟ در ضمن کار یک محقق دادن پیشنهاد برای دهه ی هشتاد یا نود نیست . مگر من قافله سالار شعر امروز هستم ؟   تقسیم بندی یک کار علمی است یعنی باید در هر تخصصی بدان پرداخت . حتا اگر یک تقسیم بندی ایراد داشته باشد باز همین که حرکت از نقطه ی صفر را موجب می شود مغتنم است . واقعا این نام هایی که من  برده ام و شعر بعضی از آن ها را اصلا دوست هم ندارم  به زور شاعرند ؟ براهنی برای من یک شخصیت ممتاز ادبی در دوره ی معاصر است اما وقتی شما یا دوستان جاهل او می خواهید عکسش را بر سینه الصاق کنید من راه دیگری پیش می گیرم و با احترام تام نقدش می کنم . و یک سئوال : برای نوشتن نقد در یک موضوع باید نماینده ی آن موضوع بود ؟ این چه منطق سخیفی است ؟ گوش من و چشمم برای شنیدن شعر دهه ی هشتاد باز است اما برای شنیدن شعرش و نه ادعاهای تو خالی بی بنیه . بد نیست دوستانی که قرار است دهه ی هشتاد را شروع کنند بجنبند چون اولا این دهه رو به اتمام است و در ثانی زبان نوشته های آن ها و اغلاط فاحش آن نشان می دهد که باید به درس و مشق خود هم اهمیت نشان بدهند . و هزار باره بگویم که من دهه ی هفتاد را نوشیدم و دیگر به کوزه اش عطشی ندارم که دیروز آن قدر تعبیه در من نیست که فردا را پیش رو گذاشته ام .