سلام استاد يه سر بهم ميزنيد؟؟

شايد چون شعر نزديك ترين برخورد با تفكر را داشته يا اصلن به اين علت كه هميشه در ايران تريبون بوده.به نظر شما اگر فلسفه هم جشنواره داشت شايگان يا . . . اصلن سروش شركت مي كرد يا جايزه مي گرفت ؟(مگه سروش فيلسوفه ؟!)

لينكتان هم تصحيح شد.

جناب خواجات!
شما بخشي از ادبيات رونده هستيد و نمي شود شما را نخواند.
پاينده باشيد

سلام جناب دكتر خواجات عزيز

عطف به ايميل ارسالي به شما . با اجازه لينك شما را با افتخار اضافه نمودم .

افتابي تر از اونم که برفي بميرم . . .

آفتابي تر از قبل به انتظارت نشسته ام . . .

به روزم . . .

سلام آقاي خواجات

به ما هم سر بزنيد

ممنون

پايداري شعر آرزويمان باد

سلام...گاهي هيچ اتفاقي نمي افتد....گاهي روزها مي گذرد.بدون اينکه آب ازآب تکان بخورد.پرده اي کناربرود يعني عکسي بشود توي يک قاب عکس آن هم کهنه بزند....ودراين..اين درآرامش لعنتي.چيزي جزحس جانکاه پوچي برايمان نمي ماند.گاهي هم زندگي مثل هميشه است ..باراما ما هستيم که فرق مي زنيم..فرق داريم نه از وسط سرمان...که دلمان يک چيزخاص مي خواهد.يک هيجان خاص يا حتي نه..يک رويايي مرده ..اگردوست داشتيد براي ماکارهايتان رابفرستد...اگردوست داشتيد مارا لينک کنيد..با اميد روزهاي بهتر در آينده....

منتظر خواندن نظر شما در ماهي هستم.

موفق باشيد.

صرف نظر از هر امكان انتقاد ، به نظرم مطلب شما توانايي ايجاد يك درنگ براي رسيدن به ديدي وسيع تر نسبت به فضاي فرهنگي-سياسي كشور را دارا است. به همين دليل مطلبتان را براي پيوند روزانه انتخاب كردم.

موفق بمانيد.

درود بر دکتر خواجات عزيز


بي هيچ گماني حضور پررنگ بزرگان فرهنگي ما در جريانات بيروني شعر مي تواند زمينه ساز تغيرات زيادي در سياست گذاري دولتمردان شود. دريغا که قرني ست ما درگيرودار بودن يا نبودن در سياست هاي فرهنگي سرزمين مادريمان هستيم و همواره نيز بيشترين آسيب از همين نقطه بر پيکره ي فرهنگي ما وارد شده است . شايد اين هراس هراسي تاريخي باشد که سايه به سايه از دل تاريخ با ما همراه بوده است . به گمان من ما بايستي در نقطه اي از زيستن بر اين هراس تاريخي چيره شويم تا به سهمي ـ هرچند اندک ـ برسيم . هيچکس منکر سياست هاي ناهمگون ، بازدارنده و غير حرفه اي سياستمداران ما در قرن پشت سر نبوده است اما هرانگاه که اديبان دانشگاهي و نيز بزرگان فرهنگ و هنر سرزمينمان ديوار هاي پوشالي را شکستند دستاورد هاي ماندگاري نصيب فرهنگمان شد . نمونه حضور بزرگان شعر و موسيقي ما در زمان خاندان پهلوي و يا حضور بزگاني چونان خانلري و ديگران در وزارتخانه ها . بگذار اگر هراسي از تاثير فرهنگي باشد از آنسوها باشد نه از سوي اديباني که سالها بر مويرگ هاي فرهنگي ما اثرگزار بوده اند. يادمان نرود که تنها نام بزرگان فرهنگي ماست که مي تواند نام خيلي از کوچکان بزرگ نما را باطل کند.

در هر روي گام بزرگي ست و بايستي فرخنده اش پنداشت .

ارادتمند شما : پيام سيستاني