سلام دوست عزيز. با توجه به بحث هاي حوزه ارتعاش که مبحث زيبائي ست . نظر شما را به متن زير در وبلاگ ابديت جلب مي کنم:
http://bahramshakerin.blogfa.com/8703.aspx
اگر به يک عمل پسنديده به ماننده يک پديدار هنري نگاه کنيم،زيبايي شناسي همانا تنها عاملي است که امکان برقراري ارتباط بين يک اثر و مؤلّف را امکانپذير مي سازد.اماّ هنگامي که زايش اثر صورت ميگيرد و پايان مي پذيرد،مؤلّف از اثر جدا مي شود و اثر به ابديّت سپرده ميشود.اگر يک اثر ابدي باشد،ديناميک خواهد بودو گذر زمان باعث زايش اثر در خود ميشود و حتّي روايت مؤلّف از اثر،خود دچار يک زايش عميق تر ميشود.امر خوب،پديداري است که ابديّت به سرعت به جذب آن ميکوشد و مؤلّف در فرآيند دياميک آن پيوسته از جنبه اي عميقتر بدان نگاه مي کند.اين مفهوم ديناميکِ اثر پيوسته سبب ارتعاش مؤلّف مي شود و مقدّمه اي مي شود براي خلق اثري با پيشزمينه فکري ديناميکي-زيبايي شناختي اثر قبلي.يک امر خوب هنگامي زيباست که نه تنها در مفهوم خود ديناميک باشد،بلکه در تحوّل پيوسته اي از جنس خود،سيرتکاملي داشته باشد.